Πάσχα χωρίς ψήσιμο αρνιού δεν γίνεται. Ένα πατροπαράδοτο έθιμο των Ελλήνων για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Από πού, όμως, προέρχεται;
Το έθιμο του ψησίματος οβελία έχει τις ρίζες του στο εβραϊκό Πάσχα, που συμβολίζει την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο. Ο Θεός έστειλε μήνυμα στις οικογένειες των Εβραίων μέσω του Μωυσή , να σφάξουν έναν αμνό και με το αίμα του να βάψουν τις πόρτες των σπιτιών τους. ‘Ετσι ο Άγγελος του θανάτου, που θα επισκεπτόταν το βράδυ την πόλη, θα γνώριζε ποια σπίτια είναι εβραϊκά και ποια όχι.
Μετά την επίσκεψη του πνεύματος που σκότωσε τους πρωτότοκους γιούς των Αιγυπτίων (η 10η και τελευταία πληγή που επεφύλαξε ο Θεός στους Αιγύπτιους, προκειμένου να πειστεί ο Φαραώ να επιτρέψει την έξοδο των Εβραίων) οι Εβραίοι ήταν ελεύθεροι να φύγουν. Τον αμνό που πρόσφεραν ως θυσία για τη σωτηρία τους , τον έφαγαν με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα(πιθανώς εδώ βρίσκονται οι καταβολές της μαγειρίτσας)
Το γεύμα αυτό των Εβραίων προσαρμόστηκε στα δεδομένα της Ελλάδας και συνδυάστηκε με τον εορτασμό του Πάσχα των ορθόδοξων Ελλήνων. Το αρνί συμβολίζει τον Χριστό, τον οποίο ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τον σύστησε φωνάζοντας: «Ιδού ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».
